دیده را فایده آنست که دلبر بیند ...

اللهم عجل لولیک الفرج و العافیه و النصر

به خاک من گذري کن چو گل گريبان چاک 

که من چو لاله به داغ تو خفته ام در خاک
 

چو لاله در چمن آمد به پرچمي خونين                   
 

شهيد عشق چرا خود کفن نسازد چاک
 

سري به خاک فرو برده ام به داغ جگر                   
 

بدان اميد که آلاله بردمم از خاک
 

چو خط به خون شبابت نوشت چين جبين              
 

چو پيريت به سرآرند حاکمي سفاک
 

بگير چنگي و راهم بزن به ماهوري                       
 

که ساز من همه راه عراق ميزد و راک
 

به ساقيان طرب گو که خواجه فرمايد                  
 

اگر شراب خوري جرعه اي فشان بر خاک
 

ببوس دفتر شعري که دلنشين يابي                    
 

که آن دل از پي بوسيدن تو بود هلاک
 

تو شهريار به راحت برو به خواب ابد                      
 

که پاکباخته از رهزنان ندارد باک

ای برادر جنگ جنگ دیگری ست                          خاکریز اکنون به رنگ دیگری ست     

سـنگـری دیگــر بـنا بـایــد کـنـیـم                            دیـن خــود بــر دیـن ادا بـایـد کـنـیـم

سـنگـر دشـمن برون مرز نیست                            اشـــتـهـای او بـــــرای ارز نـیـسـت

سـنگر دشمن درون خانه هاست                            حـمـلـه اکـنون جـانب پروانه هاست

محـو ارزشها شعـاردشمن است                            رخـنـه در انـدیـشه کـار دشمن است

مردها چون زن خـود آرایی کنند                             ضـــد حـیـثـیـت صف آرایـــی کـنـنـد

پــوشـش زنها شـبیه مردها ست                            ایـن تـفکـر شـیـوه بـی دردهـا سـت

کــو کـجا تـصـویـر مردان رشـید                             شــیـر مــردان بــلا جــوی شـهـیــد

حــمله بـر افـکـار مـلت می کنند                             نـوجـوان را بـی هـویـت می کـنـنـد

باز گردید ای تکا ور های جنگ                             ای شجاعان ای دلا ور های جنگ

جـبـهـه فـرهـنگ را احـیـا کـنید                              خــدعـه و نـیــرنگ را رسـوا کـنید

وارث خـون شـقـایق گوش کن                              محـو شـد رنگ حـقـایـق گوش کن

غربیان بیگانه از خویشت کنند                              تار و پــود روح تـشــویـشـت کنند

سم تبلیغات دشمن کاری است                              ای بـرادر دارویــش بـیــداری است
 

أين مثل مالك؟ ‌أين عمار؟ أين ذوالشهادتين؟

كجاست مثل مالك؟ كجاست عمار؟ كجاست ذوالشهادتين؟

ديرگاهي پيش بود كه صداي گلايه علي (ع) در حد فاصل كوفه و شام برخاست.آن هنگام كه مالك اشتر و عمار و ذوالشهادتين، يعني ياران صديق علي (ع) به شهادت رسيده بودند و علي تنها مانده بود. سئوالي كه جوابي در پي نداشت.

روزها برآمدند و شبها فرو رفتند. روزگار ديگري آمد. روزي به بلنداي روزگار،‌عاشورا!

آن روز هم، امام ديگري بود  و نداي ديگري:‌« هل من ناصر ينصرني؟ » اين ندا هم زماني بر آمد كه ابوالفضل علمدار، علي اكبر، حبيب بن مظاهر، مسلم بن عوسجه و ... در برابر چشمان حسين (ع) به خون غلتيده بودند و او سرداري بود تنها مانده . پس سئوال همان سئوال بود، جواب هم همان جواب : سرهاي فروافتاده، دستهاي به عقب كشيده شده، چشمان شرمزده و خجلت زده اي كه به دنبال محل فراري چون زمين هستند نا از تيررس نگاه امام فرار كنند. بجز 72 تن؟! همين !

آيا جواب سؤالي بدان عظمت، سئوالي كه زمين و زمان، فرشتگان و ملايك براي جوابش هروله مي كردند، همين بود؟!

نه ! نبود !‌و از همين رو بود كه علي جوابش را از محراب با فرق خونينش گرفت و حسين بر سر نيزه !

آن روزگار گذشت و امروز، روزگار ديگري است. امروز نيز روز امام ديگري است. اما همچنان همان سئوال باقي است :

- كجاست ياريگري  كه به ياري امامش بشتابد؟

و جواب نيز همان ! سكوت !‌خجلت ! غلفت ! ترس !

ديگرگاهي است كه هر روز ندايي در صحن دل شيعيان مي پيچد :

« كجاست ياريگري كه به ياري مهدي بشتابد؟!»

و ما همچنان چشمان شرمزده و گنهكار، اما مشتاقمان را به زمين دوخته ايم. سر به جانب ديگري گردانده ايم و دستانمان را به كار دنيا مشغول داشته ايم ! و او هر روز دلتنگ عاشقي، منتظر ياريگري ، با گلويي بغش آلود، چشمان اميدوارش را كه از نگراني براي شيعيان اشك آلود است به آسمان دوخته :

- پس كي ؟

آري !‌امروز ديگر آن روزگار نيست، كه اين آخرين حجت خدا، بقيه الله الاعظم (عج) هم به سرنوشت اجداد اطهرش دچار گردد.

او در پس پرده مي ماند تا آنگاه كه مالك ها، عمارها، حبيب ها و ابالفضل هايش را پيدا كند.

اومانده است تا زمين خدا ،‌از حجت خالي نماند و ظهوراو محقق نمي شود مگر به حضور مالك ها،‌عمارها، و حبيب ها.

به راستي ! ما كه ادعاي علوي بودن را بر سينه داريم و چشم به راه قيام مهدي (عج) هستيم،

هيچ با خود فكر كرده ايم كه امروز هم نداي أين مثل مالك، أين عمار، أين ذوالشهادتين علي (ع) از حنجره فرزندش مهدي (عج) در فضا طنين انداز است !

هيچ با خود فكر كرده ايم كه امروز مهدي (عج) بيش از هر كس ديگر،‌در انتظار منتظران واقعي خويش است ؟!

هيچ با خود فكر كرده ايم كه آيا اين نداي حضرت را پاسخ دهنده اي هست؟

افسوس كه پاسخ دهندگان بسيار اندكند.

افسوس كه اگر شيعيان واقعي علي (ع) اندك نبودند، فرزندش در پرده غيبت باقي نمي ماند.

آري، آن هنگام كه نداي «فزت و رب الكعبه» علي (ع) در محراب مسجد كوفه طنين انداز شد،

چشمانش نگران چنين روزهايي بود.

روزهايي همچون امروز كه زمان بي تاب ظهور فرزندش و مكان بي قرار شنيدن نداي «أنا المهدي» اش مي باشد.

آيا او را جوابگويي هست؟

شيعيان علي !

 درك اين حقيقت را به كدامين لحظه واگذارده ايم؟ فرصت ها از دست مي رود.

شايد از هنگام ظهور اندكي بيش نمانده باشد !

لحظه ها از دست رفت،

عمرما بر باد رفت

هر كه مرد راه هست !! يا علي !

در اين بخش از بررسي سيماي شيعه علي (ع) به بيان برخي ويژگيهاي روحي و رفتاري مالك اشتر اين برجسته ترين يار و ياور علي (ع) مي پردازيم هم او كه علي (ع) در بياني كوتاه پرده از شخصيت والا و با عظمت او برداشت و همه توانمنديها و كمالات بي نهايت او را در يك جمله چنين بيان فرمود :

« كان الاشتر لي كما كنت لرسولِ الله»

«مالك اشتر براي من همانگونه بود كه من براي رسول خدا بودم»

اما خصلتها و ويژگيهاي مالك :

1- ولايت پذيري و علي مداري مالك اشتر

كليد شخصيت مالك، علي مداري اوست. آنچنانكه در كوچكترين و بزرگترين تحولات،‌مالك را در كنار علي (ع) مي يابيم، هماهنگي و همكاري و ارتباط و فرمانبرداري او را در جنگ و صلح، هجرت و جهاد، سياست و قضاوت، عبادت و بلاغت و در مردم دوستي و خداپرستي همانگونه مي بينيم كه علي (ع) براي رسول خدا بود.

2-سياستمدار و كاردان در امور مديريت سياسي

توان سياسي و كاري مالك در مديريتهاي كلان اجتماعي به اندازه اي است كه او را حلال مشكلات حكومتي امير قرار مي هد و بسياري از فتنه هاي سياسي با هوشمندي و تدبير او حل مي گردد. منشور حكومتي علي (ع) خطاب به او است كه در نوع خود بي نظير است.

3-فصاحت و بلاغت

بخشي از شخصيت مالك مرهون نفوذ كلام و توان بالاي او در ايراد خطبه هاي حماسي و حركت آفرين است كه امتيازي براي اغلب انسانهاي كامل و پيشواست تا بتوانند در زمان لازم روشنگر حقايق و ارزشها باشند و توده مردم را به حركت واداشته،‌بسيج و هدايت نمايند.

4-اهل جهاد و هجرت

جهاد و هجرت در راه خدا، از ملاكهاي ارزشيابي شخصيتها در قرآن است. اگر بگوييم همه زندگي مالك، جهاد و هجرت در راه خدا بر اساس نياز و ضرورت جامعه اسلامي است سخني گزاف نگفته ايم. او عقابي سبكبال براي هجرت و تيزچنگ براي جهاد تحت فرمان علي (ع) بود.

5-دشمن شناس، شجاع و با بصيرت

و در دشمن شناسي او همين بس كه علي (ع) پس از شهاددت او فرمود :

« اي كاش در بين شما دو نفر مانند او بودند بلكه اي كاش تنها يك نفر مثل او بود و فكر و رأيش در مورد دشمنانم همچون نظر او بود.»

درميان ياران علي (ع)، مالك از معدود افرادي بود كه دشمنان و توطئه هاي آنان را به خوبي       مي شناخت و تحت هيچ شرايطي حاضر به عقب نشيني نبود و با تيزبيني، درايت و شجاعتي كه داشت دشمن را به زانو در مي آورد.

6-انقلابي، قاطع، سازش ناپذير در دفاع از ارزشهاي اسلامي

حكومت اميرالمؤمنين (ع) يك حكومت انقلابي سازش ناپذير است كه مي آيد تا خط بطلاني بر «مصلحت انديشي» و «اجتهاد به رأي» هاي خلافتهاي گذشته بكشد. حكومتي است كه پاي احكام اسلامي و بيت المال مسلمين كه به ميان مي آيد قاطع و سازش ناپذير، «كتاب الله وسنه نبيه» را حجت مي داند.

چنين حكومتي نياز به فرماندهي اينچنين دارد. مالك مردي است سرشناس و با نفوذ در مردم، كه بسياري از حركتهاي سياسي عليه خليفه سوم و فرماندارانش را او طراحي نمود. تا آنجا كه افشاگريهاي او در اعتراض به پايمال نمودن احكام اسلامي در كوفه به درگيري با حاكم كوفه و در شام به كتك زدن معاويه مي انجامد و موجب تبعيدهاي مكرر وي مي گردد.

7-بردبار، خويشتن دار، خيرخواه مردم

مالك اشتر قهرمان است اما متواضع ، پهلوان است اما مردمي، رادمرد است اما بردبار و صبور، قاطع و استوار است اما در پاسداري از احكام دين. آري! اين صفت علي و ياران راستين علي بوده و هست كه دوحالت متضاد قهر و حلم، قاطعيت و رافت، را در نهايت كمال آن منصفند. مالك نيز همچون مولا و مقتدايش علي (ع) در برخورد با مردم و محرومين، قلبي رئوف و مهربان و دستي نوازشگر دارد و

همه تلاش او جهت سعادت و هدايت مردم به سوي نيكيها است و در اين راه هيچگونه چشمداشتي ندارد.

داستان اهانت آن بازاري به مالك كه مقداري ته مانده سبزي به او پرتاب مي كند و به او            مي خندد ولي او بي آنكه سخني بگويد به مسجد رفته براي آن مرد طلب آمرزش نموده و از خداوند اصلاح او را طلب مي نمايد. نمونه اي از حلم و بردباري شيعيان راستين علي (ع) است.

علي (ع) و شهادت مالك : علي (ع) در شهادت مالك مي گريست و مي فرمود :

آيا شخص ديگري همچون مالك بوجود خوهد آمد؟

خداي مالك را رحمت كند او بر عهدش وفا كرده براهي كه بايست رفت و پروردگارش را ملاقات نمود. ما با اينكه خود را آماده ساخته بوديم كه پس از مصيبت رسولخدا (ص) صبر پيشه كنيم با اين حال مرگ مالك از بزرگترين مصيبتهاست.

ختم اين مختصر از زندگاني مالك با اين جمله جالب به نظر مي رسد كه بر اساس آنچه از بزرگان مذهب رسيده است :

اشتر كسي است كه به هنگام ظهور حضرت ولي عصر (عج) زنده مي شود و در ركاب حضرتش جنگ خواهد كرد.

شرايطى كه براى زمامدار ضرورى است مستقيماً ناشى از طبيعت طرز حكومت اسلامى است. پس از شرايط عامه مثل عقل و تدبير، دو شرط اساسى وجود دارد كه عبارتند از:
1- علم به قانون
2- عدالت
چنانكه پس از رسول اكرم «صلى الله عليه وآله» وقتى در آن كسى كه بايد عهده‏دار خلافت شود، اختلاف پيدا شد باز در اينكه مسئول امر خلافت بايد فاضل باشد، هيچ گونه اختلاف نظرى ميان مسلمانان بروز نكرد. اختلاف فقط در دو موضوع بود.
1- چون حكومت اسلام حكومت قانون است، براى زمامدار علم به قوانين لازم مى‏باشد، چنانكه در روايات آمده است. نه فقط براى زمامدار بلكه براى همه افراد، هر شغل يا وظيفه و مقامى داشته باشند چنين علمى ضرورت دارد. منتهى حاكم بايد افضليت علمى داشته باشد. ائمه ما براى امامت خودشان به همين مطلب استدلال كردند كه امام بايد فضل بر ديگران داشته باشد. اشكالاتى هم كه علماى شيعه بر ديگران نموده‏اند در همين بوده كه فلان حكم را از خليفه پرسيدند نتوانست جواب بگويد، پس لايق خلافت و امامت نيست. فلان كار را بر خلاف احكام اسلام انجام داد، پس لايق امامت نيست .... (1)
قانوندانى و عدالت از نظر مسلمانان، شرط و ركن اساسى است. چيزهاى ديگر در آن دخالت و ضرورت ندارد. مثلاً علم به چگونگى ملائكه، علم به اينكه صانع تبارك و تعالى داراى چه اوصافى است، هيچ يك در موضوع امامت دخالت ندارد. چنانكه اگر كسى همه علوم طبيعى را بداند و تمام قواى طبيعت را كشف كند يا موسيقى را خوب بلد باشد، شايستگى خلافت را پيدا نمى‏كند و نه به اين وسيله بر كسانى كه قانون اسلام را مى‏دانند و عادلند، نسبت به تصدى حكومت، اولويت پيدا مى‏كند.
آنچه مربوط به خلافت است و در زمان رسول اكرم «صلى الله عليه وآله وسلّم» و ائمه ما «عليهم السلام» درباره آن صحبت و بحث شده و بين مسلمانان هم مسلّم بوده اين است كه حاكم و خليفه اولاً بايد احكام اسلام را بداند يعنى قانوندان باشد و ثانياً عدالت داشته، از كمال اعتقادى و اخلاقى برخوردار باشد. عقل همين اقتضا را دارد. زيرا حكومت اسلامى حكومت قانون است، نه خودسرى و نه حكومت اشخاص بر مردم.
اگر زمامدار مطالب قانونى را نداند، لايق حكومت نيست. چون اگر تقليد كند، قدرت حكومت شكسته مى‏شود و اگر نكند، نمى‏تواند حاكم و مجرى قانون اسلام باشد. و اين مسلّم است كه «الفقهاء حكام على السلاطين»(2)، سلاطين اگر تابع اسلام باشند بايد به تبعيت فقها درآيند و قوانين و احكام را از فقها بپرسند و اجرا كنند. در اين صورت حكام حقيقى همان فقها هستند، پس بايستى حاكميت رسماً به فقها تعلق بگيرد، نه به كسانى كه به علت جهل به قانون مجبورند از فقها تبعيت كنند.
2- زمامدار بايستى از كمال اعتقادى و اخلاقى برخوردار و عادل باشد و دامنش به معاصى آلوده نباشد. كسى كه مى‏خواهد حدود جارى كند، يعنى قانون جزاى اسلام را به مورد اجرا گذارد، متصدى بيت المال و خرج و دخل مملكت شود، و خداوند اختيار اداره بندگانش را به او بدهد بايد معصيت كار نباشد و «لا ينالُ عَهدى الظالمين»(3) خداوند تبارک و تعالى به جائر چنين اختيارى نمى‏دهد.
زمامدار اگر عادل نباشد در دادن حقوق مسلمين، اخذ مالياتها و صرف صحيح آن و اجراى قانون جزا، عادلانه رفتار نخواهد كرد و ممكن است اعوان و انصار و نزديكان خود را بر جامعه تحميل نمايد و بيت المال مسلمين را صرف اغراض شخصى و هوسرانى خويش كند. (4)

شرط مرجعيت لازم نيست.

من از ابتدا معتقد بودم و اصرار داشتم كه شرط مرجعيت لازم نيست. مجتهد عادل مورد تأييد خبرگان محترم سراسر كشور كفايت مى‏كند. اگر مردم به خبرگان رأى دادند تا مجتهد عادلى را براى رهبرى حكومتشان تعيين كنند. وقتى آنها هم فردى را تعيين كردند تا رهبرى را به عهده بگيرد، رهبرى او مورد قبول مردم است. در اين صورت او ولى منتخب مردم مى‏شود و حكمش نافذ است. (5)

الگوى رهبرى

رهبر در محكمه

در صدر اسلام در دو زمان، دو بار حکومت اصيل اسلام محقق شد، يک زمان رسول‌الله «صلى الله عليه وآله وسلّم» و ديگر وقتى که در کوفه على بن ابى‌طالب سلام‌الله عليه حکومت مى‌کرد. در اين دو مورد بود که ارزش‌هاى معنوى حکومت مى‌کرد. يعنى يک حکومت عدل برقرار و حاکم ذره‌اى از قانون تخلف نمى‌کرد. حکومت در اين دو زمان حکومت قانون بوده است و شايد ديگر هيچ وقت حاکميت قانون را بدانگونه سراغ نداشته باشيم، حکومتى که ولىّ امرش ـ که حالا به سلطان يا رئيس جمهور تعبير مى‌کنند ـ در مقابل قانون با پايين‌ترين فردى که در آنجا زندگى مى‌کند على السواء باشد. در حکومت صدر اسلام اين معنى بوده است. حتى قضيه‌اى از حضرت امير در تاريخ است: در وقتى که حضرت امير سلام‌الله عليه حاکم وقت و حکومتش از حجاز تا مصر و تا ايران و جاهاى بسيارى ديگر بسط داشت، قضات هم از طرف خودش تعيين مى‌شد، در يک قضيه‌اى که ادعايى بود بين حضرت امير و يک نفر يمنى که آن هم از اتباع همان مملکت بود قاضى حضرت امير را خواست. در صورتى که قاضى دست نشانده خود او بود، و حضرت امير بر قاضى وارد شد و قاضى خواست به او احترام بگذارد، امام فرمود که در قضا به يک فرد احترام نکنيد، بايد من و او على‌السواء باشيم. و بعد هم که قاضى بر ضد حضرت امير حکم کرد، با روى گشاده قبول کرد.
اين حکومتى است که در مقابل قانون همگى على‌السواء حاضرند، براى اينکه قانون اسلام قانون الهى است و همه در مقابل خداى تبارک و تعالى حاضرند، چه حاکم، چه محکوم، چه پيغمبر و چه امام و چه ساير مردم. (6)

رهبر بين مردم

حاکم اسلام مثل حاکم‌هاى ديگر از قبيل سلاطين يا رؤساى جمهورى نيست. حاکم اسلام، حاکمى است که در بين مردم، در همان مسجد کوچک مدينه مى‌آمد و به حرف‌هاى مردم گوش مى‌کرد و آنهايى که مقدرات مملکت دستشان بود، مثل ساير طبقات مردم در مسجد اجتماع مى‌کردند و اجتماعشان به صورتى بود که کسى که از خارج مى‌آمد نمى‌فهميد که کى رئيس مملکت است و کى صاحب منصب است و چه کسانى مردم عادى هستند. لباس، همان لباس مردم، معاشرت، همان معاشرت مردم و براى اجراى عدالت طورى بود که اگر چنانچه يک نفر از پايين‌ترين افراد ملت، بر شخص اول مملکت ادعايى داشت و پيش قاضى مى‌رفت، قاضى شخص اول مملکت را احضار مى‌کرد و او هم حاضر مى‌شد. (7)

ولايت فقيه ضد ديکتاتورى

در اسلام قانون حكومت مى‏كند. پيغمبر اكرم هم تابع قانون بود، تابع قانون الهى، نمى‏توانست تخلف بكند. خداى تبارک و تعالى مى‏فرمايد كه اگر چنانچه يك چيزى بر خلاف آن چيزى كه من مى‏گويم تو بگويى من تو را اخذ مى‏كنم و «وتينت» را قطع مى‏كنم،(8) اگر پيغمبر يك شخص ديكتاتور بود و يك شخصى بود كه از او مى‏ترسيدند كه مبادا يك وقت همه قدرت‏ها كه دست او آمد ديكتاتورى بكند، اگر او شخص ديكتاتور بود، آن وقت فقيه هم مى‏تواند باشد. (9)
فقيه، مستبد نمى‏شود، فقيهى كه اين اوصاف را دارد عادل است، عدالتى كه غير از عدالت اجتماعى، عدالتى كه يك كلمه دروغ او را از عدالت مى‏اندازد، يك نگاه به نامحرم او را از عدالت مى‏اندازد، يك همچو آدمى نمى‏تواند خلاف بكند، خلاف نمى‏كند. (10)

 

اختيارات رهبرى و حکومت

اگر فرد لايقى كه داراى اين دو خصلت باشد، بپا خاست و تشكيل حكومت داد، همان ولايتى را كه حضرت رسول اكرم «صلى الله عليه وآله وسلّم» در امر اداره جامعه داشت، دارا مى‏باشد و بر همه مردم لازم است كه از او اطاعت كنند.
اين توهّم كه اختيارات حكومتى رسول اكرم ‏«صلى الله عليه وآله وسلّم» بيشتر از حضرت امير «عليه السلام» بود، يا اختيارات حكومتى حضرت امير «عليه السلام» بيش از فقيه است، باطل و غلط است. البته فضائل حضرت رسول اكرم «صلى الله عليه وآله وسلّم» بيش از همه عالم است و بعد از ايشان فضائل حضرت امير - عليه السلام - از همه بيشتر است; لكن زيادى فضائل معنوى، اختيارات حكومتى را افزايش نمى‏دهد. همان اختيارات و ولايتى كه حضرت رسول و ديگر ائمه «صلوات الله عليهم» در تدارك بسيج و سپاه، تعيين ولات و استانداران، گرفتن ماليات و صرف آن در مصالح مسلمانان داشتند، خداوند همان اختيارات را براى حكومت فعلى قرار داده است، منتهى شخص معينى نيست، روىِ عنوانِ «عالمِ عادل» است.
وقتى مى‏گوييم ولايتى را كه رسول اكرم ‏«صلى الله عليه وآله وسلّم» و ائمه «عليهم السلام» داشتند، بعد از غيبت، فقيه عادل دارد، براى هيچ كس اين توهم نبايد پيدا شود كه مقام فقها همان مقام ائمه ـ عليهم السلام ـ و رسول اكرم ‏«صلى الله عليه وآله وسلّم» است. زيرا اينجا صحبت از مقام نيست، بلكه صحبت از وظيفه است. ولايت ‏يعنى حكومت و اداره كشور و اجراى قوانين شرع مقدس، يك وظيفه سنگين و مهم است نه اينكه براى كسى شان و مقام غير عادى به وجود بياورد و او را از حد انسان عادى بالاتر ببرد. به عبارت ديگر ولايت مورد بحث، يعنى حكومت و اجرا و اداره، بر خلاف تصورى كه خيلى افراد دارند امتياز نيست، بلكه وظيفه‏اى خطير است.
يكى از امورى كه فقيه متصدى ولايت آن است، اجراى حدود (يعنى قانون جزاى اسلام) است. آيا در اجراى حدود بين رسول اكرم ‏«صلى الله عليه وآله وسلّم» و امام و فقيه امتيازى است؟ يا چون رتبه فقيه پائين‏تر است، بايد كمتر بزند؟ حد زانى كه صد تازيانه است اگر رسول اكرم ‏«صلى الله عليه وآله وسلّم» جارى كند 150 تازيانه مى‏زند و حضرت امير المؤمنين «عليه السلام» 100 تازيانه و فقيه 50 تازيانه؟ يا اينكه حاكم، متصدى قوه اجرائيه است و بايد حد خدا را جارى كند، چه رسول الله ‏«صلى الله عليه وآله وسلّم» باشد و چه حضرت امير المؤمنين «عليه السلام» ، يا نماينده و قاضى آن حضرت در بصره و كوفه، يا فقيه عصر.
ديگر از شؤون رسول اكرم ‏«صلى الله عليه وآله وسلّم» و حضرت امير «عليه السلام» اخذ ماليات، خمس، زكات، جزيه و خراج اراضى خراجيه است. آيا رسول اكرم ‏«صلى الله عليه وآله وسلّم» اگر زكات بگيرد، چقدر مى‏گيرد؟ از يك جا، ده يك و از يك جا، بيست يك؟
حضرت امير المؤمنين «عليه السلام» خليفه شدند، چه مى‏كنند؟ جناب عالى فقيه عصر و نافذ الكلمه شديد، چطور؟ آيا در اين امور، ولايت رسول اكرم «صلى الله عليه وآله وسلّم» با حضرت امير المؤمنين «عليه السلام» و فقيه، فرق دارد؟ خداوند متعال رسول اكرم «صلى الله عليه وآله وسلّم» را «ولى‏» همه مسلمانان قرار داده و تا وقتى آن حضرت باشند، حتى بر حضرت امير ‏«عليه السلام»‏ ولايت دارند. پس از آن حضرت، امام بر همه مسلمانان حتى بر امام بعد از خود ولايت دارد، يعنى اوامر حكومتى او درباره همه نافذ و جارى است و مى‏تواند والى نصب و عزل كند.
همانطور که پيغمبر اکرم «صلى الله عليه وآله وسلّم» مأمور اجراى احکام و برقرارى نظامات اسلام بود و خداوند او را رئيس و حاکم مسلمين قرار داده و اطاعتش را واجب شمرده است فقهاى عادل هم بايستى رئيس و حاکم باشند و اجراى احکام کنند و نظام اجتماعى اسلام را مستقر گردانند. (11)

حکومت از احکام اوليه و مقدم بر احکام فرعيه است

اگر اختيارات حكومت در چارچوب احكام فرعيه الهيه است، بايد عرض حكومت الهيه و ولايت مطلقه مفوّضه به نبى اسلام ـ صلى الله عليه و آله ـ يك پديده بى معنى و محتوا باشد.
حكومت كه شعبه‏اى از ولايت مطلقه رسول الله «صلى الله عليه وآله وسلّم» است، يكى از احكام اوليه اسلام است و مقدم بر تمام احكام فرعيه حتى نماز و روزه و حج است. حاكم مى‏تواند مسجد يا منزلى را كه در مسير خيابان است خراب كند و پول منزل را به صاحبش رد كند، حاكم مى‏تواند مساجد را در موقع لزوم تعطيل كند و مسجدى كه ضرار باشد در صورتى كه رفع بدون تخريب نشود، خراب كند. حكومت مى‏تواند قراردادهاى شرعى را كه خود با مردم بسته است، در موقعى كه آن قرارداد مخالف مصالح كشور و اسلام باشد يك جانبه لغو كند و مى‏تواند هر امرى را چه عبادى و يا غير عبادى است كه جريان آن مخالف مصالح اسلام است، از آن، مادامى كه چنين است جلوگيرى كند. حكومت مى‏تواند از حج كه از فرايض مهم الهى است، در مواقعى كه مخالف صلاح كشور اسلامى دانست موقتاً جلوگيرى كند. (12)

ولايت و حق تحديد مالکيت

در اسلام اموال مشروع و محدود به حدودى است يكى از چيزهايى كه مترتب بر ولايت فقيه است و مع الأسف اين روشنفكرهاى ما نمى‏فهمند كه ولايت فقيه يعنى چه، يكى‏اش هم تحديد اين امور است.
مالكيت را در عين حال كه شارع مقدس محترم شمرده است، لكن ولى امر مى‏تواند همين مالكيت محدودى كه ببيند خلاف صلاح مسلمين و اسلام است، همين مالكيت مشروع را محدودش كند به يك حد معيّنى و با حكم فقيه از او مصادره بشود. (13)

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1ـ بحارالانوار، ج25، ص116؛ نهج البلاغه، ص588، خطبه 172؛ الاحتجاج، ج1، ص229.
2ـ مستدرک الوسائل، ج17، ص321، «کتاب القضاء»، «ابواب صفات قاضى»، باب 11، حديث33.
3ـ سوره بقره/ 124.
4- ولايت فقيه – ص61ـ 58
5- صحيفه نور جلد 21- ص 129 – تاريخ 9/2/68
6- صحيفه نور جلد 10ـ ص169ـ168 ـ تاريخ:17/8/58
7- صحيفه نور جلد 3ـ ص84ـ تاريخ: 18/8/57
8- اشاره به آيات مبارکه 44- 46 سوره الحاقة است که مى‌فرمايد: وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِيلِ * لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْيَمِينِ * ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِينَ .«و اگر (محمد) به ما به دروغ سخنانى را مى‌بست، قطعاً ما او را به قهر مى‌گرفتيم و شاهرگش را قطع مى‌کرديم.»
9- صحيفه نور جلد 10- ص 29 – تاريخ: 30/8/58
10- صحيفه نور جلد 11ـ ص 133 ـ تاريخ: 7/10/58
11- ولايت فقيه ـ ص 93-92
12- صحيفه نور ج 20- ص 170- تاريخ: 16/10/66
13- صحيفه نور جلد 10 – ص 138 – تاريخ 14/8/58

می توان گفت این سؤالی است که افراد بسیاری قادر به پاسخ دادن  نیستند  و  یا اطلاعات دقیقی در این رابطه ندارند. این در حالی است که این تشکیلات و اعضای آن، نقش مهمی در تاریخ داشته اند و شناخت  این  تشکیلات،  برای  ما  مسلمانان امری لازم و ضروری است.

کلمه ی  ماسون (mason)   یعنی  بنّا،  فراماسون (Freemason)  یعنی  بنّای  آزاد. ماسونری  یک تشکیلات منظم جهانی است که بر  ارکان  دولت های  جهان  و  اکثر وجوه زندگی سیاسی، اقتصادی و فرهنگی جوامع، سلطه یافته است و  بسیار  هم آزادانه عمل می کند.  کسی  که  عضو  فراماسونری  است،  ماسون  یا  فراماسون نامیده می شود. ساختمانی که مرکز  فعالیت  ماسونهاست  لژ  نام  دارد.  یکی  از بزرگترین اهداف گروه های ماسونی این است که زمینه را برای حکومت فردی از بین ماسون ها با عنوان نمادین ضد مسیح (Antichrist  = دجال)، یا  به  تعبیر  بعضی  از گروه های ماسونی، فرعون جدید (New Pharaoh) آماده کنند. فراماسونری جمعیتی سرّی است که کسی به راحتی نمی تواند در حریم آن نفوذ کند و اگر هم راه یافت، مکلف است اسرار آن را مکتوم نگه دارد؛ اما با این وجود،  کسانی توانستند به حریم آن نفوذ کنند و به اسناد و مدارک مهمی دست یابند و  موفق  به  کشف  و  افشای اسرار آنها شوند. همه ی این افراد متفق الرأی  هستند  که:   «مسئله  یک  توطئه است که این توطئه از اواخر قرن هجدهم آغاز شده و تا به امروز هم با موفقیت تمام ادامه دارد و هدف نهائی آن ایجاد یک حکومت جهانی «شیطانی» است و برای پیاده کردن آن در سراسر عالم، به یک مبارزه وسیع و بی امان دست زده اند.» (1)

جهت مشاهده متن کامل روی ادامه مطلب کلیک کنید.

بصیرت یا بینش، نوعی دید درونی است که با دید چشم ظاهری، متفاوت است و اصلاً با چشم یا اندام های ظاهری بدن، قابل دریافت نیست. بصیرت، قوّه و نیرویی قلبی است که به مدد نور الهی، پدید آمده، حقیقت و باطن امور را - چنان که هست - در می یابد. با دید بصیرت، انسان، درست را از نادرست و حق را از باطل، به آسانی تشخیص می دهد.
اهل بصیرت با امداد نیروی قدسی که به آنها عطا شده، می شنوند؛ می اندیشند؛ نگاه می کنند؛ می بینند و از عبرت ها، بهره می گیرند و آن گاه راه های روشنی را می پیمایند و بدین ترتیب، از افتادن در پرتگاه ها و لغزش گاه ها در امان می مانند.1 در واقع، بصیرت و بینش، نوری درونی است که شخص با آن نور، در میان مردم، زندگی می کند؛ چنان که قرآن کریم فرموده است: «وجَعَلنا لَهُ نُوراً یمشِی بِهِ فِی النّاسِ».2 انسان به سیر بصیرت، راه را از بی راهه و حقیقت را از امر غیرحقیقی، باز می شناسد و نیز درگرفتن اطلاعات و داده ها، درست گزینی می کند و نیز در ارائة نظر و رأی، درست گویی می کند و به فرمودة امام علی علیه السلام، آن که بصیرت و بینش نداشته باشد، رأی او، نادرست و بی ارزش است.3
بصیرت، نوعی به کارگیری عقل در مسیر هدایت انسان و استفاده از روشن گری آن است. قرآن کریم با ترغیب به بینا کردن دل ها با نور عقل، آنهایی را که از این نیرو استفاده نمی کنند، کوران واقعی معرفی می کند. خداوند می فرماید: آیا در زمین سیر نمی کنند؛ تا صاحب دل هایی گردند که بدان تعقل کنند و گوش هایی که بدان بشنوند؟ پس همانا چشم ها کور نمی شوند؛ بلکه دل هایی که در سینه ها جای دارند، کور می شوند.4
چه بی فایده است دیدة سر، هنگامی که دیدة دل، نابینا باشد. امام علی علیه السلام در این باره فرموده است: «هرگاه دیدة بصیرت، کور باشد، نگاه چشم، سودی ندهد».5
آن کس که دیدة بصیرت دارد، نگاه هایش به سوی خوبی ها کشانده شده، از بدی ها دور داشته می شود. دارندة بصیرت و بینش درونی، پیش از آن که در پی عیب های دیگران باشد، عیب های خود را می جوید و می بیند و از گناهان و خطاهای خود، دست می شوید. او می داند که دیدة کور داشتن، بهتر از دل کور داشتن است، بنابراین، دیده بر نارواها بسته، گوش را از شنیدنی های ناروا و پا را از رفتن به جایگاه های ناپسند و دست را از انجام کارهای ناشایسته و دل را از خطور گناه و اندیشه را از هر چه غیر خداست، پاک می کند.
کسانی که با دیدة بصیرت به عالم و عالمیان می نگرند، از هر عاملی که موجب نابینایی دیدة بصیرت و کوری آن می گردد، پرهیز می کنند. اینان از غفلت ها و عوامل ایجاد غفلت، دوری می ورزند؛ زیرا امام علیعلیه السلام فرموده است: «دوام یافتن غفلت، موجب کوری بصیرت می گردد».6
کسی که بصیرت الهی نصیبش شده است، محبت دنیا را از دلش خارج می سازد. امام علیعلیه السلام فرموده است: «به خاطر دنیادوستی، قلب ها از نور بصیرت، کور گشته اند».
پی نوشت ها:
1. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج 9، ص 158.
2. انعام، آیة 122.
3. غررالحکم و دررالکلم، ح 6548.
4. حج، آیة 46.
5. غررالحکم و دررالکلم، ح 9972.
6. همان، ح 5146.
7. همان، ح 487
 

نماد شیطان در صداوسیمای چهارمحال و بختیاری

دوشنبه ۲۸ فروردين ۱۳۹۱ ساعت ۱۳:۵۴

 

گزارش / سرویس فرهنگی ایبنانیوز
وقتی به فهرست نام ها و علایم شبکه های تلوزیونی صداوسیمای ایران نگاه می کنید، خوشحالید از آنکه در میان ملتی با این گستره ی فرهنگی بزرگ و تنوع قومی زندگی می کنید؛ ملتی که دستاوردهای هنری و فرهنگی هر کدام از گوشه گوشه ی خاک آن سرمایه ای است برای وحدت رشک برانگیز مردمی که هزاران سال در کمال آرامش و با احترام به یکدیگر زندگی کرده اند. 

خوشبختانه صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران نیز تلاش نموده است تا با احترام به فرهنگهای بومی، سد محکمی در مقابل فرهنگهای وارداتی غرب ایجاد کند و اغلب شبکه های تلوزیونی سراسری و محلی (استانی) صداوسیما از چنین حالتی برخوردارند و شمار روز افزون مخاطبان برخی شبکه های استانی مؤید همین امر است. 

اما متاسفانه وجود برخی غفلتها در انتخاب نام و نماد برخی دیگر از این شبکه ها نشان می دهد که ما هنوز تا رسیدن به هوشیاری کامل در مقابل دشمنان جمهوری اسلامی ایران راه دشواری را در پیش داریم. 

"جهان بین" نامی است که بعنوان نام شبکه استانی صداوسیمای چهارمحال و بختیاری انتخاب شده است. گفته میشود نام این شبکه برگرفته از کوهی به همین نام در استان چهارمحال و بختیاری است. ولی این نام قله، حتی برای اهالی استان چهارمحال و بختیاری آشنا نبوده و نامأنوس است و آرم (علامت) این شبکه نیز بطرز تعجب آمیزی فاقد مؤلفه های بومی استان می باشد. هر کارشناس فرهنگی آشنا با فرهنگ استان چهارمحال و بختیاری، در همان نگاه اولیه، انتخاب نام و طراحی آرم این شبکه تلویزیونی را، به علت عدم تجانس با فرهنگ بومی استان و عدم امکان برقراری ارتباط فرهنگی و نمادشناسی با اهالی این خطه، یک اشتباه ارزیابی خواهد کرد. 

(عکس شماره 1 : آرم رسمی شبکه صداوسیمای چهارمحال و بختیاری)
بسیاری از کارشناسان و دلسوزان فرهنگ استان چهارمحال و بختیاری معتقدند اگر نام و نماد شبکه استانی از میان نام ها و نمادهای فرهنگی "آشنا و همه فهم" همچون کوهرنگ، زاگرس، زردکوه و... انتخاب می شد، اعتمادسازی سریعتر و قوی تری بین مردم استان و این شبکه تلویزیونی صورت می گرفت. با توجه به اینکه بیشتر اهالی ایران و جهان، استان چهارمحال و بختیاری را به عنوان ذخیره گاه معنوی و انسانی فرهنگ کوچ باستانی ایل بختیاری می شناسند، بی شک استفاده از نام و نمادهای مرتبط با این فرهنگ، می توانست اعتماد مردم درون و بیرون استان را بخوبی جلب نماید. 

اما نگرانی ها زمانی بیشتر می شود که کلمه "جهانبین" را در موتورهای جستجو جستجو کنید. در این میان، برخی کارشناسان فرهنگی، به شباهت نام و آرم شبکه "جهانبین" با نام و نماد "چشم جهانبین" یا "مثلث جهانبین" (نماد اصلی شیطان پرستی و فراماسونری) اشاره کرده و خواستار تغییر نام این شبکه به منظور جلوگیری از تبلیغ نمادهای شیطان پرستی و نیز احترام به فرهنگ بومی مردم استان شدند اما پاسخ در خوری از مسئولان امر دریافت نکردند. 

آرم شبکه استانی چهارمحال و بختیاری (عکس شماره 1 )، شامل تک چشم زرد رنگ و مثلث یا هرم نوک تیز نارنجی رنگ و زمینه آبی آسمانی، دقیقاً دربردارنده اجزای مختلف طرح کلاسیک "چشم جهانبین" در امریکا بعنوان نماد شیطان پرستی است؛ چراکه در طرح "چشم جهانبین"(عکس شماره ۲ ، نیمه ی سمت چپ) نیز شاهد تک چشم زردرنگ، مثلث یا هرم نوک تیز نارنجی رنگ و پسزمینه آبی آسمانی هستیم.

به عبارت دیگر، مثلث و چشم جهانبین که تشکیل دهنده اجزای اصلی نماد شیطان پرستی هستند، در آرم شبکه صداوسیمای چهارمحال و بختیاری به روشنی خودنمایی می کنند. کافی است در گوگل اصطلاح "مثلث جهانبین" یا "چشم جهانبین" را سرچ کنید و ببینید پژوهشگران معنایی جز فراماسونری برای این دو نماد درنظر گرفته اند؟!

(عکس شماره 2 : چشم جهانبین، علامت شیطان پرستی و فراماسونری)
استان چهارمحال و بختیاری محل سکونت یکی از ریشه دارترین و ولایتمدارترین اقوام ایرانی است (بطوریکه پژوهشگران از ایل بختیاری به عنوان بزرگترین گروه جمعیتی تماماً شیعه در جهان اسلام نام برده اند) و مردمش بلحاظ عشق راستین به اهل بیت عصمت و طهارت (ع) شهره ی خاص و عام هستند، و نیز به دلیل گویش، پوشش و طبیعت زیبای خود ویژگی های منحصر بفردی دارند. و جای تأسف است که در انتخاب نام و نماد شبکه تلوزیونی این استان که می بایست معرف پاره ای از این ظرفیتها باشد، از یک نماد مشکوک شیطان پرستی و ضد دینی استفاده شده است. چرا باید نام و نماد "چشم و مثلث جهانبین لوسیفر" یا چشم شیطان که مهمترین نماد شیطان پرستان و فراماسونری است، به عنوان نام و نماد شبکه محلی صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران در چهارمحال و بختیاری تبدیل شود؟ پاسخی جز این نمی توان داد که اصلی ترین آموزه فراماسونری در ایران، ایجاد تفرقه بین اقشار مختلف ایران و هدف گرفتن "اتحاد ملی و انسجام اسلامی" کشور ایران است؛ آموزه ای که در استان چهارمحال و بختیاری نیز عده ای از غفلت مسئولان ارشد سوءاستفاده کرده و در قالب ایجاد اختلاف بین اقشار مختلف استان مشغولند. و بعید نیست تحمیل این نام فراماسونری بر شبکه صداوسیمای استان نیز کار همین عده بوده که به دنبال ایجاد شکاف های موهوم و اختلاف فرهنگی خودساخته در استان بوده و هستند.

(عکس شماره 3 : ابلیسک و رمی جمره در آئین اسلامی و ابراهیمی حج)گفتنی است چشم جهانبین یا لوسیفر یا چشم شیطان، نماد دشمنی با خدا و مسیح در بین مسیحیان به شمار می رود. در تعالیم اسلامی نیز دجال از نیروهای شرور آخرالزمان، تک چشم است. شیطان پرستان اعتقاد دارند که چشم در بالای هرم چشم شیطان است و بر همه جا نظارت و اشراف دارد. این نماد بر روی دلار آمریکا نیز به کار رفته است. در تعالیم تورات، شیطان موجودی است تک چشم؛ زیرا هنگامی که ابراهیم(ع) قصد بنا کردن کعبه را داشت، شیطان در سر راه او قرار گرفت و پیامبر خدا به او سنگی انداخت و آن سنگ چشم راست شیطان را کور کرد و از ان روز به بعد شیطان فقط یک چشم (چشم چپ) دارد. مسلمانان نیز در سنت ابراهیمی "رمی جمرات"، اشاره ای عرفانی و تاریخی به نبرد نور و ظلمت دارند و هر یک از مسلمانان در مناسک حج باید همچون ابراهیم(ع) به سمت ستون سنگی "جمره" (که دقیقاً به شکل همان نماد شیطان پرستی است) چند سنگریزه پرتاب کند. 

به نظر می رسد فراماسونها که در اندیشه ی بازسازی دوباره ی معبد سلیمان و استیلای برجهان هستند، امروزه در غرب با نفوذ به مکاتب هنری و معماری بناهای بزرگ و مشهور جهان، سعی در تحمیل این نماد دارند و از بنای کاخ سفید تا بسیاری از آثار هنری و شبکه های تلویزیونی و صنعت فیلمسازی مدام در پی مطرح نمودن این نماد هستند. 

کارکنان و مدیریت شبکه محلی صداوسیمای استان چهارمحال و بختیاری، در سالهای اخیر تلاش کرده تا عقب ماندگی ها به ویژه در "برنامه سازی با در نظر گرفتن مختصات فرهنگی منطقه" را جبران کند ولی به زغم نخبگان، هنوز در بخش مهمی از تولیدات این شبکه شاهد "بی اعتنایی به ظرفیت عظیم فرهنگی ساکنان بومی این منطقه"، هستیم؛ امری که همواره مورد انتقادات هنرمندان و کارشناسان مستقل بوده است.

سلام.من ادعا ندارم که شناخت پیدا کردمو دارم مبارزه میکنم چون اندازه این صحبتا نیستم اما به اندازه ای که باور دارم احساس خطر میکنم و وقتی که میبینم هم نوعم چطور نادانسته از نمادهای ماسونی بخاطر قشنگی و بیشتر بخاطرمدروزبودن استفاده میکنه معذبم.من نمیگم مد بده اما ای کاش بجای رفتن دنبال مدهای خارجی که حاصل تلاش شبانه روزی شیطان پرستاست خودمون به یه خود باوری می رسیدیم و مد تولید میکردیم.همه جهان میدونن که ایرانی وقتی از مغزش جدای از توهمات غربی استفاده کنه محشر بپا میکنه.برادر من خواهر من دشمن از همین افکار و توانایی های تو میترسه و میلیاردها یورو خرج میکنه تا تو رو گمراه کنه .دشمن ازهر فرصتی استفاده میکنه.اگه یه روز با دید آسیب شناسانه به محصولات غربی از فیلمای پر رنگ و لآب تا وسایل خانگی و رایانه ای ودارویی و...نگاه کنیم خوب متوجه این سوء استفاده ها و کارشکنیای دشمن  میشیم که غالبا با استفاده از نمادهای منسوب به فراماسونرین. البته نباید از نفوذ زیاد دشمن(ماسونها-شیطان پرستها)داخل میهن عزیز خودمون غافل موند.کافیه تو فیلما؛سریالا؛کالاهای داخلی وامثالهم توجه کنید؛اونوقت به عزم راسخ دشمن برای نابودی ایران و شرع مقدس پی خواهید برد.متاسفانه به ما یاد داده شده سر زیر برف برده و بگیم خبری نیست.خبر هست اونم چه خبری... این جکای به ظاهر خنده دار(لره؛رشتیه؛قزوینیه و.....)کار کیه؟ برا چیه؟فیلمای آنچنانی که زیر نویس میکنن(غافل از اینکه تو ایران دوبله میشه و بارها وبارها پخش میشه)و...همه یا برا تفرقه انداختنه(سیاست بریتانیا:تفرقه بینداز و حکومت کن)یا برا روشن کردن آتش شهوته.بیایید خداییش؛به جان مولا نمادها؛علائم و...واساسا راههای نفوذ دشمنو بشناسیم و جهاد کنیم که اگه امروز سنگر و خاکریز و فکه و شلمچه نیست عکس و قلم و سایت و وبلاگ هست.تا کی پای تصاویر جنگ بشینیم و بحال اون پرستوهای عاشق غبطه بخوریم؛تاکی؟؟؟اون روز دشمن رودر رو بود؛امروز پشت سر و پشت نقابهای بظاهر قشنگو زیباست.بیایید خداییش و جان مولا از خودمون شروع کنیم(هرکس خود را شناخت خدای خود را شناخته/امام علی(ع))خودشناسی کنیم سوای هر دین و مذهب؛هر فرقه و مسلک و هر قومیتی با توجه به ایرانی بودن و غیرت ایرانی با این دشمن قسم خورده بظاهر دلسوز مبارزه کنیم و انشاله با ظهور منجی عالم بشریت حضرت صاحب الامر(عج)کلا اساس این افراد را ویران کنیم.اللهم عجل لولیک الفرج و العافیه و النصربه امید آن روز یاحق هموطن